هم نوع خواری یا کانیبالیسم در طیور، رفتاری خشونت آمیز است که در آن پرنده به خود یا هم قفسی های خود نوک زده و باعث ایجاد زخم و جراحت می شود. این رفتار می تواند منجر به تلفات، کاهش تولید و افزایش هزینه های پرورش شود.
عوامل متعددی می توانند در بروز هم نوع خواری در طیور نقش داشته باشند، از جمله:
عوامل محیطی:
- تراکم بالا: پرورش طیور در تراکم بالا، تنش و اضطراب را در پرندگان افزایش می دهد و آنها را به نوک زدن به یکدیگر تحریک می کند.
- نور نامناسب: نور نامناسب، مانند نور شدید یا کم نوری، می تواند باعث استرس در پرندگان شود و آنها را به نوک زدن به یکدیگر تحریک کند.
- دمای نامناسب: دمای نامناسب، مانند دمای خیلی گرم یا خیلی سرد، می تواند باعث استرس در پرندگان شود و آنها را به نوک زدن به یکدیگر تحریک کند.
- تهویه نامناسب: تهویه نامناسب می تواند باعث تجمع آمونیاک و سایر گازهای مضر در سالن پرورش شود که این امر می تواند باعث استرس در پرندگان شود و آنها را به نوک زدن به یکدیگر تحریک کند.
- دسترسی نامناسب به آب و غذا: اگر پرندگان به آب و غذا به اندازه کافی دسترسی نداشته باشند، ممکن است برای به دست آوردن غذا به یکدیگر نوک بزنند.
- وجود اشیاء تیز: وجود اشیاء تیز در سالن پرورش، مانند لبه های تیز قفس یا نوک تیز پرندگان زخمی، می تواند باعث ایجاد جراحت در پرندگان شود و آنها را به نوک زدن به یکدیگر تحریک کند.
عوامل مدیریتی:
- برنامه ریزی نامناسب جیره غذایی: اگر جیره غذایی پرندگان به اندازه کافی پروتئین، ویتامین و مواد معدنی نداشته باشد، ممکن است برای به دست آوردن این مواد مغذی به یکدیگر نوک بزنند.
- برنامه ریزی نامناسب نوری: اگر برنامه ریزی نوری به درستی انجام نشود، می تواند باعث استرس در پرندگان شود و آنها را به نوک زدن به یکدیگر تحریک کند.
- برنامه ریزی نامناسب دمایی: اگر برنامه ریزی دمایی به درستی انجام نشود، می تواند باعث استرس در پرندگان شود و آنها را به نوک زدن به یکدیگر تحریک کند.
- برنامه ریزی نامناسب تهویه: اگر برنامه ریزی تهویه به درستی انجام نشود، می تواند باعث تجمع آمونیاک و سایر گازهای مضر در سالن پرورش شود که این امر می تواند باعث استرس در پرندگان شود و آنها را به نوک زدن به یکدیگر تحریک کند.
- کنترل نامناسب بیماری ها: اگر بیماری ها در گله کنترل نشوند، می تواند باعث ضعف و استرس در پرندگان شود و آنها را به نوک زدن به یکدیگر تحریک کند.
- عدم جداسازی پرندگان زخمی یا بیمار: اگر پرندگان زخمی یا بیمار از گله جدا نشوند، می توانند توسط سایر پرندگان مورد حمله قرار بگیرند.
عوامل ژنتیکی:
- برخی از نژادهای طیور بیشتر مستعد هم نوع خواری هستند.
کنترل هم نوع خواری در طیور:
برای کنترل هم نوع خواری در طیور، باید ابتدا علت اصلی این رفتار را شناسایی کرد. پس از شناسایی علت، می توان اقدامات لازم برای رفع آن انجام داد.
برخی از اقداماتی که می توان برای کنترل هم نوع خواری در طیور انجام داد عبارتند از:
- کاهش تراکم پرندگان: پرورش پرندگان در تراکم کم می تواند به کاهش تنش و اضطراب در آنها کمک کند و از بروز هم نوع خواری جلوگیری کند.
- تامین نور مناسب: نور مناسب می تواند به کاهش استرس در پرندگان کمک کند و از بروز هم نوع خواری جلوگیری کند.
- تامین دمای مناسب: دمای مناسب می تواند به کاهش استرس در پرندگان کمک کند و از بروز هم نوع خواری جلوگیری کند.
- تامین تهویه مناسب: تهویه مناسب می تواند به جلوگیری از تجمع آمونیاک و سایر گازهای مضر در سالن پرورش کمک کند و از بروز هم نوع خواری جلوگیری کند.
- تامین آب و غذای کافی: تامین آب و غذای کافی به اندازه کافی می تواند از موثر باشد
