۱. نژاد: نژادهای مختلف گوسفندان دارای توانایی‌های متفاوتی در تولیدمثل هستند. برخی نژادها به طور طبیعی دارای نرخ بره‌زایی بالاتر و توانایی تولیدمثل بهتری هستند.
۲. عوامل ژنتیکی: ویژگی‌های ژنتیکی فردی گوسفندان روی توانایی تولیدمثل آن‌ها تأثیر می‌گذارد. انتخاب ژنتیکی برای بهبود صفات تولیدمثلی می‌تواند نرخ بره‌زایی را افزایش دهد.
۳. تغذیه: تغذیه مناسب و متعادل نقش حیاتی در بهبود تولیدمثل دارد. کمبودهای تغذیه‌ای می‌تواند منجر به کاهش فعالیت جنسی و توانایی باروری شود.
۴. گرفتن به موقع جفت‌گیری: تایمینگ مناسب برای جفت‌گیری در دوره فحلی، تأمین بالاترین شانس باروری را فراهم می‌کند.
۵. وضعیت بهداشتی: سلامت عمومی گوسفندان، شامل واکسیناسیون و مدیریت بیماری‌ها، برای حفظ توانایی باروری و تولیدمثل اهمیت دارد.
۶. عوامل محیطی: شرایط آب و هوایی و محیط زندگی گوسفندان می‌تواند بر فعالیت‌های تولیدمثلی آن‌ها تأثیرگذار باشد. استرس ناشی از دمای بالا یا شرایط نامساعد جوی می‌تواند توانایی تولیدمثل را کاهش دهد.
۷. سن گوسفند: سن گوسفند نیز بر توانایی تولیدمثل تأثیر می‌گذارد. گوسفندان در سنین جوانی بیشترین توانایی باروری را دارند.
۸. مدیریت گله: مدیریت خوب، شامل کنترل جمعیت، نظارت دقیق بر چرخه‌های فحلی و مدیریت زمان جفت‌گیری، می‌تواند به افزایش راندمان تولیدمثل کمک کند.
۹. تعاملات اجتماعی و رفتارهای گله: تعاملات اجتماعی گوسفندان و رفتارهای مرتبط با چرخه فحلی نیز نقش مهمی در موفقیت جفت‌گیری و باروری دارند.
۱۰. فصل و زمان جفت‌گیری: برخی فصول ممکن است برای تولیدمثل بهتر باشند به دلیل شرایط بهتر اب و هوایی، و آغاز فصول چرای مناسب.
