۱. مناسب‌ترین زمان برای جفتگیری در گوسفندان معمولاً زمانی است که میش‌ها در اوج دوره فحلی (استروس) قرار دارند. در این زمان، میش‌ها آماده پذیرش جفتگیری هستند و احتمال باروری بالاست.
۲. جفتگیری آزاد: در این روش، قوچ‌ها به همراه میش‌ها در یک مرتع یا محوطه باز قرار می‌گیرند. قوچ‌ها به‌صورت طبیعی و بدون نظارت خاصی با میش‌هایی که در فاز استروس هستند، جفتگیری می‌کنند. این روش کمترین نیاز به مدیریت دارد و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد، اما کنترل کمتری بر روی برنامه‌ریزی دقیق جفتگیری و انتخاب نژادها فراهم می‌کند.
۳. جفتگیری حرمسرایی: در این روش، یک قوچ با گروهی از میش‌ها که در یک محوطه یا مرتع خاص نگهداری می‌شوند، جفتگیری می‌کند. این روش امکان کنترل بیشتری بر روی نسبت جفتگیری فراهم می‌کند و می‌تواند به ویژه برای اصلاح نژادها مفید باشد. قوچ در این روش باید قوچ قوی و توانمندی باشد تا بتواند با تمام میش‌ها به‌طور موثر جفتگیری کند.
۴. جفتگیری انفرادی: در این روش، قوچ‌ها و میش‌ها به صورت تک‌به‌تک و به‌طور کنترل‌شده جفتگیری می‌کنند. این روش بیشترین کنترل را بر روی تولیدمثل فراهم می‌کند و برای برنامه‌ریزی دقیق‌تر و اطمینان از ویژگی‌های ژنتیکی مطلوب به کار می‌رود. نیاز به فضای بیش‌تر و مدیریت دقیق‌تر دارد، اما می‌تواند نتایج بهتری در برنامه‌های اصلاح نژادی ایجاد کند.
۵. انتخاب روش جفتگیری باید با توجه به هدف پرورش دام، منابع موجود و شرایط محیطی انجام شود تا بتوان به بهره‌وری و نتایج مطلوب دست یافت.
