۱. نگهداری گوسفند در مراتع محصور یکی از روش‌های متداول برای مدیریت و بهره‌وری از منابع در دامداری است.
۲. این روش شامل استفاده از حصارهای فیزیکی یا الکتریکی برای محدود کردن مناطق چرا و نگهداری گوسفندان در یک فضای مشخص می‌باشد.
۳. مراتع محصور به دامداران این امکان را می‌دهند که با کنترل دسترسی گوسفندان به مناطق خاص، بهره‌برداری بهینه‌تری از زمین داشته باشند.
۴. این سیستم به مدیریت دقیق‌تر تغذیه کمک می‌کند؛ زیرا می‌توان مقدار و نوع خوراک مصرفی گوسفندان را کنترل و تنظیم کرد.
۵. یکی از مزایای این روش، جلوگیری از تخریب جاماندگی مراتع به دلیل چرای بیش از حد یا گیاهان خاص توسط گوسفندان است.
۶. مراتع محصور به کاهش خطرات ناشی از حملات حیوانات وحشی به گوسفندان نیز کمک می‌کند.
۷. این روش به دامداران امکان می‌دهد تا به راحتی وضعیت سلامت و رشد گوسفندان را نظارت کنند و اقدامات بهداشتی و واکسیناسیون را به طور مؤثرتر انجام دهند.
۸. با تنظیم دوره‌های استراحت برای بخش‌های مختلف مراتع، کیفیت زمین و تولید علوفه نیز حفظ می‌شود.
۹. نگهداری گوسفندان در مراتع محصور به کاهش فشار بر محیط‌زیست منجر می‌شود و می‌تواند تاثیرات مثبت بلندمدتی بر اکوسیستم داشته باشد.
۱۰. با این حال، هزینه‌های اولیه برای تهیه و نصب حصارها و تجهیزات مورد نیاز ممکن است بالا باشد و نیاز به مدیریت کارآمد و برنامه‌ریزی دقیق دارد.
