عوامل محیطی متعددی می‌توانند بر تولید مثل شترمرغ‌ها تأثیرگذار باشند. این عوامل می‌توانند بر رفتار جفت‌گیری، باروری و موفقیت هچینگ اثر بگذارند. مهم‌ترین عوامل محیطی عبارت‌اند از:
1. دما:
- شرایط دمایی مناسب برای تحریک رفتارهای جفت‌گیری و تضمین رشد مطلوب جنین حیاتی است. دماهای بسیار بالا یا پایین می‌تواند اثر منفی داشته باشد.
2. رطوبت:
- سطح رطوبت مناسب برای حفظ کیفیت پوسته تخم و بهبود نرخ هچینگ اهمیت دارد. رطوبت کم می‌تواند باعث خشکی تخم و رطوبت زیاد باعث مشکلات در تنفس جنین شود.
3. نور:
- دوره‌های نوری مناسب می‌توانند تولیدمثل را تحریک کنند. تغییر در میزان و مدت نوردهی ممکن است بر رفتارهای جفت‌یابی تأثیر بگذارد.
4. فضای کافی:
- فضای مناسب برای حرکت و اجرای رفتارهای طبیعی، از جمله جفت‌گیری، می‌تواند بر کیفیت تولیدمثل اثر گذار باشد.
5. بستر و کیفیت خاک:
- بستر مناسب برای لانه‌سازی و تخم‌گذاری اهمیت دارد تا تخم‌ها در محیطی امن و پایدار قرار گیرند.
6. کاهش استرس:
- محیطی آرام و به‌دور از استرس‌های صوتی و فیزیکی به بهبود تولیدمثل کمک می‌کند. عوامل استرس‌زا می‌توانند رفتارهای جفت‌گیری و تولید تخم را مختل کنند.
7. دسترسی به آب و غذا:
- دسترسی مداوم به آب تمیز و غذا با کیفیت مناسب در طول دوره جفت‌گیری ضروری است.
8. مدیریت زیستگاه:
- تنظیم و کنترل تعداد جمعیت و کاهش رقابت و درگیری بین نرها می‌تواند به افزایش نرخ تولید مثل کمک کند.
مدیریت و تنظیم دقیق این عوامل محیطی می‌تواند به بهره‌وری و موفقیت در تولیدمثل شترمرغ‌ها کمک کند.
