بوقلمون‌ها دارای سیستم شنوایی حساس و قدرتمندی هستند که نقش مهمی در بقا و تعاملات اجتماعی آن‌ها ایفا می‌کند. در اینجا برخی از جنبه‌های کلیدی سیستم شنوایی بوقلمون‌ها آورده شده است:
1. حساسیت به صدا: بوقلمون‌ها می‌توانند طیف وسیعی از فرکانس‌های صوتی را بشنوند، که این موضوع به آن‌ها کمک می‌کند تا صداهای مختلفی از جمله صدای شکارچیان و دیگر بوقلمون‌ها را تشخیص دهند.
2. جهت‌یابی صوتی: گوش‌های بوقلمون‌ها به شکلی قرار گرفته‌اند که به آن‌ها امکان می‌دهد تا به دقت جهت صدا را تشخیص دهند. این ویژگی به خصوص زمانی مفید است که آن‌ها نیاز دارند منبع صدا را شناسایی کنند، خواه برای یافتن دوستان و اعضای گله خود، خواه برای دوری جستن از خطر.
3. ارتباطات صوتی: بوقلمون‌ها از صداهای مختلفی برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند. این صداها می‌توانند شامل انواع نغمه‌ها و صداهای هشداردهنده باشند. هر کدام از این صداها کاربرد خاصی در ارتباطات اجتماعی و رفتارهای بوقلمون‌ها دارد.
4. شنوایی از طریق ارتعاشات زمینی: علاوه بر اصوات هوایی، بوقلمون‌ها ممکن است توانایی شناسایی ارتعاشات زمینی را نیز داشته باشند، که این امر می‌تواند به آن‌ها در شناسایی حرکات در نزدیکی‌شان کمک کند.
این خصوصیات شنوایی به بوقلمون‌ها اجازه می‌دهد تا به طور موثری با محیط و سایر اعضای گونه خود تعامل داشته باشند و از خطرات احتمالی دوری کنند.
