۱. انتخاب مکان مناسب: گردشگاه باید در زمینی با زهکشی خوب و فاصله مناسب از محل‌های پرتردد واقع شود تا آرامش شترمرغ‌ها حفظ شود.
۲. فضای کافی: تأمین فضای وسیع و باز برای فعالیت و جابجایی آزادانه شترمرغ‌ها، با حداقل ۲۵۰ متر مربع به ازای هر شترمرغ بالغ.
۳. حصارکشی ایمن: نصب حصارهای بلند و مقاوم (حداقل ۲ متر) برای جلوگیری از فرار شترمرغ‌ها و ورود حیوانات وحشی به گردشگاه.
۴. تقسیم‌بندی: طراحی و تقسیم‌بندی فضا به بخش‌های مجزا در صورت نیاز، برای مدیریت بهتر گروه‌های مختلف شترمرغ مانند مولد و پرواری.
۵. ایجاد سایه‌بان: ساخت سایه‌بان‌ها یا پناهگاه‌های کافی در نقاط مختلف گردشگاه برای محافظت شترمرغ‌ها از آفتاب شدید و باران.
۶. سیستم آب‌رسانی: تعبیه آبخوری‌های اتوماتیک در نقاط مختلف برای دسترسی آسان شترمرغ‌ها به آب تازه و تمیز.
۷. پوشش گیاهی: در نظر گرفتن پوشش‌های گیاهی مناسب برای افزایش رفاه و طبیعی‌سازی محیط زندگی شترمرغ‌ها.
۸. امنیت و نظارت: نصب سیستم‌های نظارتی و نگهبانی برای افزایش امنیت و کنترل بر رفتار شترمرغ‌ها.
۹. مدیریت ورود و خروج: ایجاد درب‌های دسترسی ایمن و قابل کنترل برای مدیریت بهتر ورود و خروج شترمرغ‌ها.
۱۰. مدیریت بهداشت: اجرای برنامه‌های منظم نظافت و ضدعفونی گردشگاه برای پیشگیری از شیوع بیماری‌ها و حفظ سلامت عمومی شترمرغ‌ها.
