۱. انتخاب مکان: باید در منطقه‌ای با آب و هوای معتدل و بدون نوسانات شدید دما واقع شود. زمین باید دارای زهکشی مناسب و دور از مناطق سیلابی باشد.
۲. طراحی فضای باز: فضای باز باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا شترمرغ‌ها بتوانند آزادانه حرکت کنند. معمولاً به ازای هر شترمرغ بالغ حداقل ۲۵۰ متر مربع فضای باز نیاز است.
۳. حصارکشی: استفاده از حصارهای مقاوم و بلند به ارتفاع حداقل ۲ متر برای جلوگیری از فرار و حمله حیوانات وحشی.
۴. ساخت سالن‌های سرپوشیده: این فضاها برای حفاظت از شترمرغ‌ها در برابر شرایط جوی نامساعد و برای نگهداری جوجه‌ها ضروری است.
۵. سیستم آب و تغذیه: تجهیزات باید شامل آبخوری‌های خودکار و تغذیه‌خوری‌های مناسب باشد تا نیازهای تغذیه‌ای شترمرغ‌ها به‌درستی رفع شود.
۶. تهویه و روشنایی: سالن‌ها باید دارای سیستم تهویه مناسب برای جلوگیری از تجمع رطوبت و بوی نامطبوع باشند. همچنین تامین نور کافی برای افزایش بازدهی تولید و رشد مهم است.
۷. تجهیزات بهداشتی و قرنطینه: منطقه‌ای برای قرنطینه و امکانات بهداشتی جهت کنترل بیماری‌ها و جلوگیری از شیوع آن‌ها باید در نظر گرفته شود.
۸. زیرساخت‌های رفاهی: ساخت اتاق نگهبانی و انبار برای ذخیره‌سازی مواد غذایی و تجهیزات ضروری.
۹. مدیریت پسماند: سیستم مناسبی برای جمع‌آوری و دفع پسماندها باید در نظر گرفته شود تا محیط زیست فارم آلوده نشود.
