1. سوراخ‌های بینی:
- محل ورود هوا به سیستم تنفسی شترمرغ.
- مجهز به فیلترهای مخاطی برای جلوگیری از ورود ذرات گرد و غبار.
2. نای (تراشه):
- لوله‌ای که هوا را از بینی به کیسه‌های هوایی و ریه‌ها منتقل می‌کند.
- دارای حلقه‌های غضروفی برای حفظ باز بودن مسیر هوا.
3. نایژه‌ها (برونش‌ها):
- لوله‌های کوچکتری که از نای منشعب می‌شوند و هوا را به کیسه‌های هوایی و ریه‌ها می‌برند.
4. ریه‌ها:
- نقش در تبادل گازهای اکسیژن و دی‌اکسید کربن با خون.
- ساختاری پیچیده و متراکم با سطح تبادل گسترده برای افزایش کارایی تنفس.
5. کیسه‌های هوایی:
- شترمرغ دارای چندین کیسه هوایی است که به تهویه مداوم و کارآمد ریه‌ها کمک می‌کند.
- کاهش وزن کلی بدن از طریق توزیع بیشتر حجم هوا نسبت به ریه‌ها.
6. دیافراگم:
- برخلاف پستانداران، پرندگان دیافراگم ندارند و فرآیند تنفس از طریق حرکت عضلات دیواره بدن صورت می‌گیرد.
سیستم تنفسی شترمرغ به گونه‌ای طراحی شده است که تبادل مؤثر گازها را حتی در شرایط فعالیت فیزیکی شدید ممکن می‌سازد. این سیستم به آن‌ها امکان می‌دهد تا در محیط‌های گرم و خشک زنده بمانند.
