1. تشخیص:
   - مشاهده علائمی مانند ناتوانی در حرکت، افتادگی یا عدم هماهنگی عضلات.
   - بررسی تاریخچه ژنتیکی والدین برای شناسایی ناهنجاری‌های احتمالی موروثی.
   - انجام معاینات دامپزشکی تخصصی و آزمایش‌های ژنتیکی برای تأیید تشخیص.
   - ارزیابی محیط و شرایط بارداری که ممکن است در تشدید علائم نقش داشته باشند.

2. پیشگیری:
   - انتخاب والدین بر اساس سوابق ژنتیکی سالم و اجتناب از جفت‌گیری قوچ‌ها و میش‌های حامل ژن‌های ناهنجاری‌زا.
   - انجام برنامه‌های اصلاح نژادی برای بهبود کیفیت ژنتیکی گله.
   - نظارت و ارزیابی سلامت عمومی و شرایط نگهداری برای جلوگیری از عوامل محیطی مؤثر.
   - آموزش و آگاهی‌بخشی به دامداران در مورد مدیریت نژادی صحیح.

3. درمان:
   - ارائه مراقبت‌های حمایتی و توانبخشی برای کمک به بهبود کیفیت زندگی بره‌ها.
   - مشاوره با دامپزشک برای دریافت راهکارهای مدیریتی و مراقبتی مناسب.
   - اجرای تغییرات در محیط زندگی برای کاهش خطر آسیب و بهبود شرایط حرکتی.
   - پیگیری مستمر و ارزیابی پیشرفت بره‌ها برای شناسایی به‌موقع تغییرات مثبت یا منفی.