1. تشخیص:
   - مشاهده علائمی مانند لرزش عضلات، ضعف، لنگش و در موارد شدید زمین‌گیری.
   - کاهش اشتها و تولید شیر در میش‌های شیرده.
   - آزمایش خون برای سنجش سطح کلسیم.
   - ارزیابی تاریخچه تغذیه و شرایط محیطی برای شناسایی عوامل خطر.

2. پیشگیری:
   - تأمین جیره غذایی متعادل و غنی از کلسیم به خصوص در دوره‌های بارداری و شیردهی.
   - استفاده از مکمل‌های معدنی حاوی کلسیم بر اساس نیازهای گله.
   - مدیریت صحیح تغذیه در دوره‌های بحرانی مانند پیش از زایمان.
   - کاهش مصرف خوراک‌های با محتوای بالای فسفر که می‌تواند جذب کلسیم را مختل کند.

3. درمان:
   - تجویز تزریقات کلسیم به صورت زیرجلدی یا وریدی تحت نظارت دامپزشک.
   - ارائه مراقبت‌های حمایتی مانند تغذیه مناسب و استراحت کافی.
   - اصلاح و بهبود جیره غذایی برای رفع کمبودهای احتمالی.
   - پیگیری منظم وضعیت سلامتی گوسفند برای جلوگیری از بروز مجدد کمبود.