با توجه به نتایج جستجو، اطلاعات دقیقی درباره روش‌های خاص ارزیابی سلامت میگوها *در روزهای اول پس از رهاسازی* (مانند معاینه بالینی یا تست‌های آزمایشگاهی سریع) ارائه نشده است.

با این حال، بر اساس دانش عمومی پرورش میگو و با استناد به اصولی که در نتایج به آنها اشاره شده، می‌توان گفت که ارزیابی سلامت در روزهای اول عمدتاً بر پایه مشاهده رفتار و ظاهر و نظارت بر شاخص‌های غیرمستقیم است:

1.  رفتار و فعالیت: میگوهای سالم معمولاً فعال هستند و در طول دایک (حاشیه استخر) جمع می‌شوند . از جمع‌شدن آنها در گوشه‌ها، بی‌حرکتی یا بالا آمدن به سطح آب به عنوان نشانه‌های استرس یا بیماری باید جلوگیری شود.
2.  میزان مرگ‌ومیر: شمارش میگوهای مرده در لبه‌های استخر یک شاخص مهم برای ارزیابی سلامت کلی جمعیت است. مرگ‌ومیر بالا نشانه مشکل جدی است.
3.  مصرف غذا: شروع مصرف غذا و افزایش تدریجی آن پس از 24-48 ساعت نشانه‌ای از سازگاری و سلامت است .
4.  کیفیت آب: نظارت بر پارامترهای حیاتی آب (اکسیژن محلول، دما، آمونیاک، نیتریت) ضروری است، زیرا کیفیت آب پایین مستقیماً بر سلامت میگوها تأثیر می‌گذارد.
5.  آماده‌سازی استخر: اطمینان از اینکه استخر به درستی آماده و آبگیری شده است  و از ورود موجودات ناخواسته جلوگیری شده است ، پیش‌نیاز سلامت میگوهاست.

اگرچه یک روش استاندارد برای بررسی کیفیت پست لارو *قبل* از رهاسازی (قرار دادن نمونه در تشت آب مدور و ایجاد جریان برای مشاهده فعالیت) ذکر شده است ، اما روش مشابهی برای ارزیابی *پس* از رهاسازی در استخر ارائه نشده است. بنابراین، در روزهای اول، ارزیابی سلامت عمدتاً غیرمستقیم و بر اساس مشاهدات میدانی انجام می‌شود.