استفاده از اوره در جیره خوراک دام، خصوصاً در نشخوارکنندگان مانند گاو و گوسفند، دارای مزایای متعددی برای بهبود عملکرد و کارایی تغذیه‌ای است.
منبع نیتروژن غیرپروتئینی: اوره به عنوان یک منبع اقتصادی نیتروژن غیرپروتئینی به میکروب‌های معده (شکمبه) کمک می‌کند تا پروتئین‌های میکروبی سنتز کنند، که مهم‌ترین منبع پروتئین برای نشخوارکنندگان محسوب می‌شود.
کاهش هزینه‌های خوراک: استفاده از اوره می‌تواند هزینه جیره‌های غذایی را کاهش دهد، زیرا جایگزینی مناسب و ارزان برای برخی از منابع پروتئینی گران قیمت است.
افزایش قابلیت هضم فیبر: نیتروژن حاصل از اوره به میکروب‌های شکمبه کمک می‌کند تا قابلیت هضم فیبر را بهبود دهند، که این امر می‌تواند به افزایش استفاده از جیره‌های با فیبر بالا مانند کاه و سایر علوفه‌های کم کیفیت کمک کند.
افزایش راندمان تبدیل غذایی: با بهبود استفاده از نیتروژن و هضم بهتر جیره، اوره می‌تواند به بهبود راندمان تبدیل غذایی و افزایش تولید محصولات دامی مانند شیر و گوشت منجر شود.
انعطاف‌پذیری در جیره‌نویسی: استفاده از اوره انعطاف‌پذیری بیشتری را در طراحی جیره‌های مختلف فراهم می‌کند و می‌تواند برای تعدیل و تنظیم مقادیر نیتروژن در جیره‌ها مفید باشد.
مدیریت بهتر منابع پروتئینی: اوره می‌تواند به کاهش فشار بر منابع پروتئینی گیاهی و حیوانی کمک کند و بهره‌وری بیشتری از منابع قابل دسترس ایجاد نماید.
برای استفاده بهینه و ایمن از اوره در جیره‌های غذایی، توجه به میزان مصرف و ترکیب صحیح آن با سایر اجزای جیره بسیار ضروری است، تا از مشکلات احتمالی مانند مسمومیت با اوره جلوگیری شود.
