پرورش اردک اهلی (Anas platyrhynchos domestica) یکی از فعالیت‌های مهم در کشاورزی و دامپروری محسوب می‌شود و دارای تاریخچه‌ای غنی و طولانی است. در زیر به مراحل کلیدی تاریخچه پرورش این پرنده اشاره می‌شود:

1. منشأ وحشی: نیاکان اردک اهلی از اردک‌های وحشی (مانند اردک قهوه‌ای) که به طور طبیعی در بسیاری از نقاط جهان وجود دارند، به وجود آمده‌اند. این نیاکان در حدود ۵۰۰۰ تا ۷۰۰۰ سال پیش در مناطق جنوب شرق آسیا و چین با استفاده از قنات‌ها و تالاب‌ها پرورش داده شدند.

2. پرورش در چین: شواهد تاریخی نشان می‌دهد که پرورش اردک در چین به عنوان یکی از نخستین نقاط دنیا آغاز شده است. این پرورش به دلیل گوشت و تخم مرغ اردک و همچنین کنترل آفات در مزارع برنج بسیار محبوب بوده است.

3. گسترش به سایر نقاط دنیا: با گسترش بازرگانی و سفرها، اردک اهلی به تدریج به سایر نقاط دنیا از جمله اروپا و آمریکای شمالی منتقل شد. در قرن نوزدهم، پرورش اردک در کشورهایی مانند فرانسه و انگلستان به صورت جدی آغاز شد و نژادهای مختلفی از اردک‌ها توسعه یافت.

4. نژادهای مختلف: با گذشت زمان، نژادهای مختلفی از اردک اهلی پرورش داده شده‌اند، از جمله نژاد پکن (Peking) که به خاطر گوشت لذیذ و تخم‌گذاری بیشتر شناخته می‌شود، و نژاد ملوارد (Muscovy) که به خاطر گوشت آن ارزشمند است.

5. اهمیت اقتصادی و فرهنگی: پرورش اردک به دلیل تولید گوشت و تخم مرغ، به عنوان منبع غذایی مهمی در بسیاری از فرهنگ‌ها و جوامع شناخته می‌شود. همچنین، در برخی از نقاط، تخم‌مرغ‌های اردک به ویژه در آشپزی و غذاهای سنتی محبوبیت دارند.

امروز، پرورش اردک به عنوان یک صنعت مهم دامی در بسیاری از کشورها ادامه دارد و به دلیل مزایای اقتصادی و محیطی، توجه ویژه‌ای به آن می‌شود.