1. انتخاب نژاد مناسب: برای افزایش بهره‌وری و هماهنگی در گله، انتخاب نژادی که با شرایط محیطی و تولیدی منطقه سازگار باشد اهمیت دارد.

2. ثبت و نگهداری شجره: برای جلوگیری از همخونی، باید شجره یا تاریخچه خویشاوندی گوسفندان را دقیقاً ثبت و نگهداری کرد.

3. انتخاب بره‌های برتر: بره‌هایی که ویژگی‌های ژنتیکی و فیزیکی بهتری دارند می‌توانند برای تولید نسل‌های آینده انتخاب شوند.

4. کنترل تولد و جفت‌گیری: زمان‌بندی مناسب برای جفت‌گیری و زایمان می‌تواند به پیشگیری از بروز مشکلات زایمانی و بهبود سلامت بره‌ها کمک کند.

5. استفاده از تولیدمثل مصنوعی: تکنیک‌های مدرن مانند تلقیح مصنوعی می‌توانند تنوع ژنتیکی بیشتری ایجاد کنند و از مشکلات ناشی از همخونی بکاهند.

6. بهداشت و مدیریت محیط: فراهم‌سازی شرایط بهداشتی و محیطی مناسب می‌تواند از بروز بیماری‌ها جلوگیری کرده و رفاه دام را افزایش دهد.

7. برنامه‌ریزی تغذیه: تأمین تغذیه مناسب بر اساس نیازهای فیزیولوژیکی در مراحل مختلف رشد و تولید می‌تواند به سلامت و بهره‌وری بهتر گوسفندان کمک کند.

8. ارزیابی و نظارت مستمر: با ارزیابی مستمر عملکرد تولیدی و سلامت گوسفندان، می‌توان تصمیمات مدیریتی مؤثرتری اتخاذ کرد.

9. آموزش و آگاهی‌بخشی: ارتقاء دانش و آگاهی دامداران در زمینه اصول علمی پرورش می‌تواند به بهبود عملکرد و کاهش مشکلات کمک کند.

10. ملاحظات زیست‌محیطی: در پرورش گوسفندان، باید به تاثیرات زیست‌محیطی توجه کرد و راهکارهایی برای کاهش اثرات منفی زیست‌محیطی به کار گرفت.