۱. شرایط آب و هوایی مناسب: ایران دارای تنوع آب و هوایی است که امکان پرورش شترمرغ در مناطق مختلف را فراهم می‌کند، به ویژه در مناطق گرم و خشک که شترمرغ‌ها به‌خوبی با آن سازگارند.
۲. هزینه‌های تولید پایین‌تر: در مقایسه با کشورهای صنعتی، هزینه‌های کارگری، زمین و برخی نهاده‌های کشاورزی در ایران نسبتاً پایین است، که به کاهش هزینه‌های تولید کمک می‌کند.
۳. بازار داخلی پرجمعیت: جمعیت بالای ایران و افزایش تقاضا برای محصولات گوشتی و چرمی نوآورانه، فرصت‌های مناسبی برای فروش داخلی محصولات شترمرغ فراهم می‌کند.
۴. امکان صادرات: افزایش تقاضای جهانی برای محصولات شترمرغ، از جمله گوشت با کیفیت بالا و محصولات چرمی، فرصت‌های صادراتی مطلوبی برای تولیدکنندگان ایرانی ایجاد کرده است.
۵. دسترسی به خوراک: ایران از نظر تولید محصولات کشاورزی و خوراک دام متنوع است، که می‌تواند به تأمین خوراک مناسب با هزینه‌های معقول برای شترمرغ‌ها کمک کند.
۶. استفاده‌های چندمنظوره: محصولات جانبی شترمرغ مانند روغن، پر و تخم، امکان تولید و فروش محصولات جانبی متنوع و افزایش سودآوری را فراهم می‌آورند.
۷. دانش بومی: بهره‌گیری از تجربه و دانش بومی در حوزه دامپروری و کشاورزی می‌تواند در بهبود روش‌های پرورش و افزایش بازدهی کمک‌کننده باشد.
۸. حمایت‌های دولتی: در برخی مواقع، حمایت‌های دولتی و تسهیلات مالی برای توسعه و تقویت بخش کشاورزی و دامپروری از جمله پرورش شترمرغ ارائه می‌شود.
۹. کاهش ریسک‌های زیست‌محیطی: پرورش شترمرغ نسبت به دیگر دام‌ها ریسک‌های زیست‌محیطی کمتری دارد، زیرا شترمرغ‌ها نیاز به مراتع وسیع ندارند و بهره‌وری بالایی از خوراک نشان می‌دهند.
۱۰. نوآوری و پژوهش: فرصت‌های پژوهشی موجود در ایران برای بهینه‌سازی فرآیندهای پرورش و بهره‌برداری از فناوری‌های جدید می‌تواند به بهبود کارایی و رقابت‌پذیری کمک کند.
