1. مغز:
- ساختار مرکزی سیستم عصبی شترمرغ که مسئول پردازش اطلاعات حسی، تصمیم‌گیری و کنترل حرکات است.
- شامل بخش‌های مختلفی مانند بصل‌النخاع، مخچه و نیم‌کره‌های مغزی است.
2. نخاع:
- لوله عصبی که از مغز به طول ستون فقرات امتداد دارد و ارتباط بین مغز و اندام‌های بدن را برقرار می‌کند.
- مسئول انتقال پیام‌های عصبی به جلو و عقب بدن و اجرای برخی واکنش‌های منعطف (رفلکسی) است.
3. اعصاب محیطی:
- شبکه‌ای از اعصاب که از نخاع و مغز منشعب می‌شوند تا ارتباط بین سیستم عصبی مرکزی و سایر بخش‌های بدن را برقرار کنند.
- شامل اعصاب حسی (که اطلاعات را از حواس به مغز می‌آورند) و اعصاب حرکتی (که دستورات حرکت را به عضلات ارسال می‌کنند).
4. سیستم عصبی خودمختار:
- بخش خودکار سیستم عصبی که کنترل فعالیت‌های بدنی ناخودآگاه مانند ضربان قلب، تنفس و هاضمه را بر عهده دارد.
- به دو زیر سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک تقسیم می‌شود که عملکردهای بدنی را تنظیم می‌کنند.
5. حواس:
- شترمرغ دارای حس‌های قوی بینایی و شنوایی است که به تشخیص مهاجمان و یافتن غذا کمک می‌کند.
- حس لامسه و بویایی نیز نقش‌های مهمی در تجربیات زیستی شترمرغ ایفا می‌کنند.
6. هماهنگی و تعادل:
- وظایف سیستم عصبی در کنترل هماهنگی حرکات و حفظ تعادل، بویژه در هنگام دویدن، که برای بقای شترمرغ حیاتی هستند.
سیستم عصبی شترمرغ به طور کلی مشابه سایر پرندگان است ولی با تغییراتی که نیازهای خاص شترمرغ به عنوان بزرگترین پرنده دنیا را پاسخ می‌دهد، تناسب دارد.
