۱. اندازه محل: فراهم‌سازی فضای کافی برای حرکت آزادانه شترمرغ‌ها، حداقل ۲۵۰ متر مربع برای هر شترمرغ بالغ در فضاهای باز و نیمه‌باز.
۲. طراحی سازه: ساخت ساختمان‌ها با استفاده از مواد مقاوم و با دوام، با دیوارهای محکم و سقف‌هایی که از باران و آفتاب محافظت کنند.
۳. سیستم تهویه: نصب سیستم تهویه مناسب برای جلوگیری از تجمع رطوبت و افزایش جریان هوای تازه.
۴. دسترسی به آب: تأمین آب سالم و کافی از طریق آبخوری‌های اتوماتیک و به راحتی قابل دسترسی در تمامی فضاهای نگهداری.
۵. امنیت: استفاده از حصارها و درب‌های ایمن با ارتفاع کافی برای جلوگیری از فرار شترمرغ‌ها و ورود حیوانات وحشی.
۶. مدیریت پسماند: ایجاد سیستم مناسبی برای جمع‌آوری و دفع پسماندها و فضولات به منظور حفظ بهداشت محیط.
۷. بهداشت و قرنطینه: تخصیص فضاهایی برای قرنطینه شترمرغ‌های جدید یا بیمار و تجهیز امکانات بهداشتی برای کنترل بیماری‌ها.
۸. نور و روشنایی: تنظیم روشنایی طبیعی و مصنوعی به‌گونه‌ای که نیازهای زیستی شترمرغ‌ها در طول روز و شب تأمین شود.
۹. تغذیه‌خوری‌ها: نصب تغذیه‌خوری‌های مناسب و به راحتی دسترس برای همه شترمرغ‌ها در جایگاه.
۱۰. زیرساخت‌های اضطراری: در نظر گرفتن امکانات و برنامه‌هایی برای مدیریت شرایط اضطراری مانند آتش‌سوزی یا حملات حیوانات وحشی.
