1. شناسایی منابع آمونیاک: آمونیاک معمولاً از تجزیه مواد آلی مانند کود و باقی‌مانده‌های غذایی تولید می‌شود. شناسایی و مدیریت منابع تولید آمونیاک در سالن پرورش اولین گام است.
2. تهویه مناسب: سیستم تهویه مناسب و کارآمد باعث کاهش تجمع آمونیاک در سالن خواهد شد. اطمینان حاصل کنید که هوا به طور مداوم جریان دارد و رطوبت و حرارت بهینه تنظیم شده‌اند.
3. استفاده از سنسورهای آمونیاک: نصب سنسورهای تشخیص آمونیاک در سالن به شما کمک می‌کند تا سطح غلظت آمونیاک را به صورت دقیق اندازه‌گیری و پایش کنید.
4. کف‌پوش و مدیریت کود: استفاده از کف‌پوش‌های مناسب که جذب آمونیاک را کاهش دهند و تمیز کردن منظم و مدیریت کود تجمع یافته، به کاهش سطح آمونیاک کمک می‌کند.
5. سطح بستر مناسب: استفاده از مواد بستری که تجزیه و تولید آمونیاک را به حداقل می‌رسانند، مانند پوشال یا ماسه، می‌تواند موثر باشد.
6. تغییرات منظم بستر: تغییر و تعویض منظم بستر و حذف کود و مواد آلوده به کاهش تولید آمونیاک کمک می‌کند.
7. کنترل رطوبت: رطوبت بیش از حد می‌تواند تولید آمونیاک را افزایش دهد. تنظیم صحیح سطح رطوبت می‌تواند در کاهش غلظت آمونیاک مؤثر باشد.
8. تمیزکاری منظم: نظافت و بهداشت منظم محیط پرورش و تجهیزات می‌تواند به کاهش سطح آمونیاک کمک کند.
9. کاربرد افزودنی‌های شیمیایی: در صورت لزوم، از مواد شیمیایی که غلظت آمونیاک را کاهش می‌دهند، مانند برخی از جاذب‌ها یا تثبیت‌کننده‌ها، استفاده کنید.
10. نظارت بر وضعیت سلامت شترمرغ‌ها: به علائم تنفسی یا آسیب‌های ناشی از آمونیاک در شترمرغ‌ها توجه کنید و در صورت مشاهده مشکلات، اقدامات مناسبی انجام دهید.
