بیماری نیوکاسل یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که می‌تواند طیور از جمله بلدرچین‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری می‌تواند در فرم‌های مختلفی از حاد تا خفیف ظاهر شود و به شدت بر سلامت و بهره‌وری گله‌ها تأثیر بگذارد.
1. عامل بیماری:
- عامل بیماری ویروس نیوکاسل (Newcastle Disease Virus) است که به خانواده Paramyxoviridae تعلق دارد.
2. علائم:
- مشکلات تنفسی، شامل سرفه، عطسه و تنگی نفس.
- علائم عصبی مانند لرزش، چرخش سر، فلج جزئی یا کامل.
- کاهش اشتها و کاهش وزن.
- افت شدید در تولید تخم و تغییرات در کیفیت پوسته تخم‌مرغ.
- ترشحات بینی و چشم.
- اسهال و علائم گوارشی.
- مرگ و میر ناگهانی در موارد حاد بیماری.
3. تشخیص:
- بر اساس مشاهده علائم بالینی و سابقه بیماری در گله.
- تأیید تشخیص از طریق آزمایش‌های آزمایشگاهی شامل RT-PCR، تست‌های سرولوژیکی و کشت ویروسی.
4. درمان:
- هیچ درمان خاصی برای ویروس نیوکاسل وجود ندارد. تدابیر درمانی معمولاً متمرکز بر مدیریت حمایتی و جلوگیری از انتشار عفونت است.
- ممکن است از آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت‌های باکتریایی ثانویه استفاده شود.
5. پیشگیری:
- واکسیناسیون منظم به عنوان راه اصلی پیشگیری از این بیماری در برنامه‌های مدیریتی گله.
- رعایت بهداشت و ضدعفونی منظم محیط و ابزارآلات.
- کنترل ورود و خروج پرندگان و جلوگیری از تماس با پرندگان وحشی و آلوده.
- قرنطینه و پایش دقیق پرندگان جدید قبل از ورود به گله.
- اطلاع سریع به مقامات دامپزشکی در صورت بروز نشانه‌های بیماری برای مدیریت بهتر و جلوگیری از شیوع.
پیشگیری از طریق واکسیناسیون مؤثر و مدیرت بهداشتی دقیق نقشی کلیدی در کنترل و جلوگیری از شیوع بیماری نیوکاسل در گله‌های بلدرچین دارد. رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و واکسیناسیون به موقع می‌تواند خطر بیماری را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهد.
