بیماری آنفلوانزای پرندگان یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که می‌تواند طیور از جمله بلدرچین‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری می‌تواند از خفیف تا بسیار کشنده متغیر باشد و برخی سویه‌های آن تهدیدی جدی برای انسان نیز محسوب می‌شوند.
1. عامل بیماری:
- عامل بیماری ویروس آنفلوانزای پرندگان است که به خانواده Orthomyxoviridae تعلق دارد. این ویروس دارای زیرگونه‌های مختلفی از جمله H5 و H7 است که می‌توانند به شدت بیماری‌زا باشند.
2. علائم:
- مشکلات تنفسی مانند سرفه، عطسه و تنفس سخت.
- کاهش شدید اشتها و افت وزن.
- کاهش شدید در تخم‌گذاری و کیفیت ضعیف تخم‌ها.
- تورم در بخش‌های مختلف بدن مانند سر و گردن.
- ترشحات بینی و چشم.
- مرگ و میر ناگهانی و بالای پرندگان در برخی سویه‌های بیماری‌زا.
3. تشخیص:
- تشخیص از طریق مشاهده علائم بالینی و تاریخچه بیماری در گله.
- تأیید تشخیص از طریق آزمایش‌های آزمایشگاهی شامل RT-PCR و کشت ویروسی.
4. درمان:
- هیچ درمان خاصی برای ویروس آنفلوانزا وجود ندارد. تمرکز بر مدیریت بهداشتی و جلوگیری از گسترش بیماری است.
- گاهی از داروهای ضدویروسی در موارد خاص و تحت نظارت دقیق استفاده می‌شود.
5. پیشگیری:
- واکسیناسیون بر اساس برنامه‌های ملی و منطقه‌ای.
- رعایت بهداشت شدید و ضدعفونی منظم محیط و تجهیزات.
- محدودیت حرکت و جلوگیری از تماس پرندگان آلوده با گله‌های سالم.
- نظارت مداوم و قرنطینه پرندگان جدید قبل از ورود به گله.
- اطلاع‌رسانی سریع به مقامات محلی دامپزشکی در صورت بروز نشانه‌های مشکوک.
پیشگیری و کنترل بیماری آنفلوانزا پرندگان نیازمند همکاری نزدیک میان کشاورزان و مقامات دامپزشکی است. رعایت دقیق دستورالعمل‌های بهداشتی و نظارتی می‌تواند به کاهش خطر انتشار و شیوع این بیماری کمک کند.
