بازدهی بیشتر و بهتر مصرف پایان دان جوجه‌های مرغ بومی یا محلی در دوره رشد (۴ الی ۵ ماهگی) به چندین عامل بستگی دارد:

1. تطابق با شرایط محیطی: جوجه‌های محلی مانند نژادهای گلپایگان، مرندی و لاری به شرایط محلی و اقلیم‌های مختلف بهتر سازگاری دارند. این سازگاری منجر به کاهش استرس و افزایش رشد می‌شود.

2. عملکرد تغذیه‌ای: جوجه‌های بومی معمولاً قادر به استفاده بهینه‌تری از منابع غذایی هستند. آنها معمولاً از رژیم‌های غذایی متنوع‌تری که شامل گیاهان، حشرات و دانه‌ها است، بهره‌مند می‌شوند که به افزایش کیفیت پروتئین و مواد مغذی بدن کمک می‌کند.

3. توانایی زادآوری و نگهداری: بسیاری از نژادهای محلی در برابر بیماری‌ها مقاومت بیشتری دارند و نیازهای مراقبتی کمتری دارند، که به افزایش میزان بقای جوجه‌ها در طول دوره رشد کمک می‌کند.

4. رشد طبیعی‌تر: جوجه‌های محلی به طور طبیعی به دوره‌های رشد و بالغ شدن خود پاسخ می‌دهند و معمولاً تحت تأثیر فاکتورهای محیطی یا تغذیه‌ای قرار نمی‌گیرند.

5. معیارهای غذایی و علوفه: جوجه‌های محلی معمولاً به غذاهای طبیعی و علوفه‌های موجود در محیط توجه دارند، که ممکن است منجر به جذب مواد مغذی بهتر و در نتیجه رشد همزمان و بهینه آنها شود.

6. دوره رشد: اکثر نژادهای محلی زمان بیشتری برای رشد و توسعه دارند که این می‌تواند به کارایی بالاتر در مصرف دان و در نتیجه بازدهی بهتر منجر شود.

در مجموع، عواملی مانند سازگاری با شرایط محلی، تنوع تغذیه، و مقاومت نسبت به بیماری‌ها بر روند رشد و بازدهی مصرف دان جوجه‌های محلی تاثیرگذار هستند.